ONTHULLING
Het teeveeprogramma Nieuwsuur kwam gisteravond maandag 23 april 2018 met een onthulling over iets wat velen allang vermoeden maar doodgezwegen werd door hen die het al wisten. Vroeger was dat het geval geweest met het misbruik van de sociale voorzieningen, later met de zogenaamde vluchtelingen en nu de financiering van moskeeën door salafistische landen. Hulde aan Nieuwsuur die de leugens wist bloot te leggen. Er waren twee politici die hun zegje mochten doen, Gert-Jan Segers van de Christen Unie en Sadet Karabulut van de SP. Gert-Jan Segers had door een motie het voor elkaar gekregen dat er een onderzoek naar de toch vermoede financiering werd gestart die faliekant mislukte omdat het ministerie van Buitenlandse Zaken botwet weigerde te antwoorden op vragen, nota bene door een door de regering zelf aangestelde onderzoeker.
Het leek erop of Gert-Jan Segers tegels wilde lichten, de onderste steen boven wilde krijgen. Toch overtuigde hij niet. Dat kwam omdat hij slechts cijfers boven tafel wilde halen. Waar hij niet naar vroeg was een voor de hand liggende vraag die ook door Mariëlle Tweebeeke van Nieuwsuur niet gesteld werd wat haar aangerekend kan worden omdat die nog veel belangrijker was. Dat is immers het onderzoek naar het motief waarom bewindslieden dit jarenlang hebben verzwegen.
Het gaat niet om niets, het gaat om de grondslag van onze samenleving, de rechtsstaat die keer op keer door bewindslieden met de mond beleden wordt. Hoe kan het dat jarenlang imams hier de gelegenheid krijgen in door totalitaire staten gefinancierde moskeeën, daarginds opgeleid en hier boodschappen kunnen verkondigen waaruit alleen maar opgemaakt kan worden dat ze met onze grondwet hun kont afvegen? Ze verkondigen niet dat je ongelovigen moet doodschieten. Ze verkondigen wel dat alleen de wet van Allah geldt. Wat die wet inhoudt zullen ze binnenskamers aan kwetsbare jongeren uitgelegd hebben. Die moordlustige dadendrang kunnen ze niet van zichzelf hebben.
De gestrekte arm schuin omhoog is verboden omdat het een symbool is voor onderdrukking welke onze grondwet verbiedt. De kledingvoorschriften door imams zijn hetzelfde. Hoe komt het dat het ene niet en het andere wel mag? Dat kan alleen maar komen door de invloed van die totalitaire staten hier in Nederland. Hoe verlopen de betrekkingen van die totalitaire staten met Nederland? Door het ministerie van Buitenlandse Zaken en het koningshuis. Het is niet voor niets dat Buitenlandse Zaken geen opening van zaken wil geven. Buitenlandse Zaken heeft van oudsher goede banden met het koningshuis dat hij in het buitenland vertegenwoordigt en gebruikt gaarne het gezag dat daarvan uitgaat. Wij zien regelmatig ons huidige en voormalige staatshoofd in het buitenland een bezoek brengen aan zo’n totalitaire staat en zien dan ook hoe dat staatshoofd zich kleedt, knipt en buigt om dat andere staatshoofd te bevallen, op een wijze waar onze grondwet niets mee van doen heeft.
Hoe kan dat allemaal? Nederland is een democratie, een rechtsstaat. Alleen het koningshuis onttrekt zich daaraan. Al geeft de grondwet de koning weinig macht, de verborgen werkelijkheid is anders. Het koningschap is erfelijk en voor het leven. Een minister wordt gekozen voor vier jaar. Gedurende die vier jaar wil hij niet belast worden met een constitutionele crisis en loopt er in een boog omheen. Hij heeft er belang bij dat koninklijke misstappen niet aan het licht komen.
Hoe ziet een koning met constitutioneel weinig macht het land waarvan hij staatshoofd is? Ook hij wil resultaat zien. Een koning is geen geleerde, geen filosoof, geen kunstenaar, hij is een doodgewoon mens en handelt ernaar. Hij wil voordeel en kan dat niet putten uit zijn grondwettelijke positie maar wel uit het gezag, het aanzien dat zijn positie hem verschaft. Hij gebruikt dat zoals een ondernemer doet met zijn naamsbekendheid. De koning ziet Nederland als een bedrijfsmiddel. Het koekhappen op koningsdag, gekoekhapt zegt Maxima, is de zure appel die de moeite waard is.
Maar ook een koning heeft behoefte aan gezelschap, aan gelijkwaardig gezelschap wel te verstaan. En dan tellen niet die besognes waar die collega in het buitenland voor staat. Je wilt gezellig onder elkaar zijn. En wat daar binnenskamers besproken wordt zullen onderonsjes zijn van jij doet wat voor mij en ik doe wat voor jou. Buitenlandse Zaken helpt een handje om het allemaal voor elkaar te krijgen. Dat onze koning tijdens de troonrede om Gods of Allah’s zegen zal vragen is hetzelfde, lood om oud ijzer, zo heeft hij de sultan verzekerd.
Als u denkt dat ik het te somber zie wil ik toch wijzen op de risico’s die we lopen. De eerste drie koningen die we gehad hebben leidden een verre van onberispelijk leven. Over koningin Wilhelmina is een ontluisterend boek verschenen, eerst van Nanda van der Zee en nu van Geert Aalders. Over koningin Juliana door Jolande Withuis, hetzelfde laken een pak. Koningin Juliana heeft het op haar geweten ontelbare oorlogsslachtoffer met oorlogstrauma’s te hebben moeten laten voortleven door die vier van Breda gratie te verlenen, alsof zij god op aarde was. De biografie over Beatrix moet nog verschijnen, maar er is niet veel hoop. En ik heb het dan nog niet eens over die zakenprins Bernhard.
Velen denken met het koningshuis het land kleur en aanzien te geven, waar de gewone man tegen op kan zien, een sprookje waarin hij kan geloven. Industriëlen en andere belangrijke mensen zien de koning als het handvat mooie contracten te sluiten. Voor hen gelden de idealen uit de grondwet als iets dat ze zich pas zullen herinneren als het te laat is.
Wat is toch het motief van dat gedraai en gelieg van al die rechtschapen politici al dan niet met de bijbel in de hand? Om daar achter te komen, ik heb een tip. Follow the money, doorzoek de bankrekeningen van het koningshuis als je werkelijk wilt weten wat er aan de hand is.
